Aus dem gréngen Heft | Dateschutz / FTT

Et ginn am Moment e puer Fronten op där verschidden EU-Institutiounen mam Dateschutz beschäftegt sinn. Dat si souwuel Äntwerten op d’NSA-Revelatioune mee och Dossier’en déi souwéisou rëm sollten opgeholl ginn.

Vir d’éischt eng Direktiv mat der villverspriechender Bezeechnung 95/46/EC. Dat ass di europäesch Dateschutz-Direktiv aus dem Joer 1995 déi d’Manipulatioun an den Transfert vu perséinlechen Donnée’e reguléiert. Et geet also drëms fir festzestelle wat ee maache muss wann ee perséinlech Date “processed”. Ob, wéi a weem ee muss Bescheed soe wann een dat mëcht. Déi Direktiv ass vu 1995 an 2012 scho gouff vun der Commissioun eng Revisioun fir déi Direktiv proposéiert fir s’un di nei technologesch Ëmwelt z’adaptéieren an zwar an der Form vun enger Regulatioun (GPDR). Enn Oktober gouff am Parlament am LIBE-Comité doriwwer ofgestëmmt, Rapporteur war hei den däitsche gringen MEP Jan-Philipp Albrecht. Duerch 3133 Amendementer huet hien sech kämpfe missen an och wann d’Parlament dohannert steet, sou gëtt et fir dësen Text am Rot keen Duerchkommen. Kierzlech gouff et vum Spiegel en Artikel zu der däitscher Aarbecht a virun e puer Wochen um EU-Sommet zu Bréissel gouff et e Veto vum David Cameron sou dass et relativ schwiereg gëtt den Text an nächster Zäit duerchzekréien. Gëschter am JAI-Conseil (wou och fir d’éischt e Minister vun der neier Regierung Deel geholl huet, cf. Wort.lu) gouff et nach engker méi Indicatioune dat den Text am Moment net wäert duerchkommen (Artikel aus dem EU-Observer a vun der ARD). Net nëmmen Däitschland mee och Schweden an d’Belsch opposéieren sech géint een Aspekt vum Text. Och d’Viviane Reding huet sech dozou ausgeschwat.

Tëscht de Staaten an der EU gëtt et beim Dateschutz e grousse Gruef. Kuerz gesot ass et den Ënnerscheed tëscht staatlecher Regulatioun an enger sektoraler Regulatioun wou all Industrie selwer fir sech entscheed wat se maache wëll. Et ass awer grad duerch eng Industrie déi dorop opbaut perséinlech Donnée’en ze kollektéieren an ze verschaffen dass di ganz Problematik u Gewiicht gewënnt. Well de Wäert vun deenen Donnée’en an d’Luucht klëmmt an hir “Minéierbarkeet” méi wichteg gëtt gewënnt och d’Portabilitéit u Wichtegkeet. Also d’Fro wat ee maache muss wann een eng Datebank weiderverkeeft oder beweegt oder se mat enger aanerer verbënnt, also fir d’Industrie d’Fro wéivill esou Transfert’e kaschte well all weider Regulatioun natierlech Käschte mat sech bréngt, eemoleg a laafender. Fir de User geet et ëm d’Fro a wéiwäit e Kontroll iwwert seng Donnée’e behällt. D’Intérêt’e vum User an déi vun der Industrie treffen also openee, graff gesot.

An di national Regulatiouns-Modeller treffen och openeen. Net all national Dateschutz-Behörd ass nämlecht aktiv a kann déi nämlecht Décisiounen a méiglecherweis Sanktiounen ausschwätzen. Den Direkter vun EDRi, der europäescher Federatioun vun den Dateschutz-NGO’en huet läscht Woch um Telefon mat liicht sarkasteschem Ënnertoun gemengt si géingen sech wonneren dass et besonneg di irlännesch an di lëtzebuergesch Dateschutz-Behörde wieren déi net géinge besonnesch vill Drock maachen, och an Irland hu jo eng ganz Rëtsch Firmen aus der IT-Branche hire Sëtz fir net-amerikanesch Aktivitéiten (a profitéiere gudd vum Double-Irish Dutch-Sandwich, mee dat ass eng aaner Geschicht). Och wann ee keng maliciéis Intentioune bei deenen Agence gesäit ass et einfach sou dass déi an all Land verschidde Méiglechkeeten hunn. De reviséierte Dateschutz-Text probéiert dohir ze harmoniséieren, sou dass all Mënsch an all europäeschem Land eng Plainte kann opginn, och wann d’Firma an Irland sëtzt (dat leeft ënnert der Bezeechnung One-Stop-Shop). Dat ass natierlech e grousse Schrëtt a reell Integratioun mee erfuerdert dass verschidde Länner onbequem Situatiounen acceptéiere mussen.

Nächst Thema. Niewt der Dateschutzdirektiv geet et och ëm eng Décisioun déi zesumme mat där beschwatener Dateschutzdirektiv schafft an dat ass de Safe-Harbor Agreement aus dem Joer 2000. Dee këmmert sech drëm dat amerikanesch Firmen ouni Obstakel perséinlech Donnée’en déi an Europa erhuewe gouffen an d’Staaten transferéiere kënen. Ouni ebe permanent enger Dateschutz-Opsicht Bescheed ze soen. D’Firme mussen sech dofir beim amerikanesche Wirtschaftsministère zertifizéiere loossen an dat all Joer. Intressant ass de Safe-Harbor Agreement elo ginn am Kontext vun den NSA-Revelatiounen. D’CNPD zum Beispill, also déi lëtzebuergesch Dateschutz-Commissioun huet missen iwwerpréiwen op et bei Skype Luxembourg, also dem net-amerikanesche Sëtz vun der Firma déi elo Microsoft gehéiert, ob et bei deenen Unzeechen dofir ginn dass Skype der NSA hëllefe géing d’Donnée’e weider ze transferéieren. Mir kennen d’Geschicht (cf. paperjam I a paperjam II), d’Matdeelung vun der CNPD fënnt een hei (iwwregens mat der zousätzlecher Lettre d’explication). Fir d’CNPD ass et awer net méiglech dat eraus ze fanne well den Transfert, vum Safe-Harbor Agreement couvréiert, an de Staate stattfënnt an d’CNPD nëmme fir de lëtzebuergeschen Territoire zoustänneg ass. Kléngt logesch. Am Europa-Parlament wollten eng Rei Leit Safe-Harbor komplett ofschafen oder et opmannst op Äis lee’en, de Claude Moraes zum Beispill, oder och den Axel Voss. Virun enger Woch gouff et dunn och vun der Commissioun eng Analyse an däer se 13 Recommandatioune ugi fir den Accord ze reforméieren (hannert der Paywall nach e Bäitrag aus dem Brusselsblog vun der FT). Déi ginn och méi oder wéineger wäit a gi vun EDRi zum Beispill duerchaus begréisst.

“… the large scale access by intelligence agencies to data transferred to the US by Safe Harbour certified companies raises additional serious questions regarding the continuity of data protection rights of Europeans when their data is transferred to the US.”

An däer Communicatioun gëtt och de Fonctionnement vum Safe Harbor Agreement am Detail analyséiert an de lëtzebuergeschen Tëschefall mat der CNPD gëtt kuerz ugeschwat.

Zur nämlechter Zäit gouffe vun der Commissioun och Reviews vum TFTP a vum PNR publizéiert déi sëch mat aaneren Dokumenter all hei rëm fannen. Den TFTP, fir Terrorist finance tracking programme, dat ass de Programm fir Fonds’en ze fannen déi fir Terrorismus benotzt ginn an dat funktionnéiert an Zesummenaarbecht mat dem SWIFT-Netzwierk wat jo och vun der NSA ugezaapt gouff. D’Firma déi sech ëm SWIFT bekëmmert huet hiere Sëtz iwwregens zu La Hulpe hei an der Belsch. De PNR, fir Passenger Name Records, ass de Programm fir Flugpassagéier-Donnée’en ze sammelen an den Autoritéiten accessibel ze maachen. Bei béide Programmer gesäit d’Commissioun iwwregens kee grousse Reform-Bedarf. Souvill zum Dateschutz.

Intressant ass och wat an nächster Zäit mat dem Dossier vun der Finanz-Transaktiouns-Steier geschéie wäert. An dem däitsche Koalitiouns-Accord steet déi FTT motivéiert dran, an dat wäert opmannst eng eeler Europa-Deputéiert iwwerrascht hunn. Wat d’Saach elo intressant mëcht ass de Fait dass d’Commissioun sech an engem avis juridique positiv dozou ausgedréckt huet (artikel am Euobserver) an dat e puer Méint nodeems de Service juridique vum Conseil sech kloer dergéint ausgeschwat hat. D’Motivatioun schéngt also rëm do ze sinn. Wat mech awer iwwerrascht ass e Saz am Eu-Observer Artikel: “The UK, which has the largest financial services market in Europe, and Luxembourg, have filed legal challenges to the tax at the EU’s top court.” Ech war eigentlech der Opfaassung Lëtzebuerg hätt just Ënnerstëtzung fir dee recours (mat der Bezeechnung C-209/13) déclaréiert mee sech awer net offiziell dozou associéiert. Dee recours huet iwwregens kee “suspending effect”. Och an dem neie lëtzebuergesche Koalitiouns-Accord ass d’Positioun nach déi nämlecht, d’Regierung ass fir eng weltwäit agefouerten FTT mee keng déi just um europäeschen Niveau agefouert gëtt well gefaart gëtt dass da Kapital ronderëm an aus der FTT-Zone fléisse géing.

Ween sech fir di europäesche Aspekter vum neie Koalitiouns-Accord intresséiert, dee fënnt hei iwwregens ee wéi ëmmer gudde Résumé um Blog/Site vum Europaforum. A schlussendlech nach eng Matdeelung vun de Ressources humaines: an engem wort.lu-Artikel gëtt iwwert de méigleche Konflikt tëscht Nicolas Schmitt a Jean-Claude Juncker gemunkelt. E Kommissär kréie mer souwéisou, mee ass et net wahrscheinlech dass mer niewt deem och en demokratesch legitimen EU-Rots-Präsident kréien? Méiglech wir et. Et schéngt, opmannst vun deem wat een hei héiert ëmmer méi wahrscheinlech dass den EVP-Spëtzekandidat weder Barnier nach Tusk oder Reding heescht. Dat léisst just nach een iwwreg. An dee wäert net bis Mäerz waarde fir dat ze proclaméieren. De Walkampf ënnert den europäesche Partei (-Federatiounen) huet da schonn ugefaang an d’EVP kann net soulaang waarde bis se e Kandidat virstellen.

Souvill vun Etterbeek, zréck op twitter well do kommentéiert de Laurent Mosar elo d’Bundesliga.

2001

Hei ee Passage aus enger Guardian-Review wëll dat an deem Rayon alles seet wat néideg ass: “Like a major bank, like a marriage, Bleeding Edge is an idea too big to fail – at least, not without grand-scale disillusionment. As if this had burdened Pynchon with the task of keeping the investors sweet, he supplies regular perks external to the story, mainly in the form of intellectual flattery. “All night long, not a shadow in the neighbourhood. Talk about nessun dorma,” is a typical invocation: it requires no understanding of the allusion, but invites the reader to bask in a sense of shared refinement. “I have always depended on the kindness of stranglers” is a gag designed to give the more bitter reader (who, again, needn’t understand the line’s real meaning) the thrill of cultural mastery – a sense of what it would be like to be so clever you can diss Tennessee Williams’s sincerity at will.” – The Guardian

E wuelbekannten Amazon-Algorithmus huet mer et einfach gemaach no The Circle mat Bleeding Edge weider ze maachen. Den Algorithmus erkläert wisou ech Bleeding Edge no The Circle gelies hunn a wisou et mech inhaltlech genau sou intresséiert huet. E Succès also fir di sympathesch amerikanesch Firma déi hiren erstaunlech klenge Sëtz am Gronn bei der Uelzecht huet. Et freet ee sech wéi esou eng offensichtlech kleng Firma (235 salariés) esou e grousst Assortiment op engem weltwäite Marché ubidde kann, mee dat ass eng Fro fir en aaner mol.

Bleeding Edge spillt am zweeten an drëtte Quartal vum Steierjoer 2001 an et geet och, jo, ëm Internet. De Circle ass wéi gesot eng relativ linear an deterministesch Extrapolatioun vun deem wat ka geschéie wann mer weiderhi sou eescht maache mat där Internet-Saach. Et mëcht virun allem opmierksam op di sozial Evolutioun déi sech mam Transparenz-Discours établéiert, an dat an der noer Zukunft. Den Hannergrond vu Bleeding Edge awer ass d’New Yorker Post-Dotcom-Crash-Era. Kuerzlieweg Firmen, Hacker, Venture Kapitalisten, eidelstoend Bureau’en an Zesummebroch. Dobäi komme spaasseshalber och divers Regierungs-Agencen, sou schléift d’Protagonistin mam amerikaneschen Agent an ësst héich-caloreteg Glace mam Russeschen. Et geet ëm Siten an hir Technologien aus där Era déi sech awer vill wéi anachronistesch Synthese vun 2013-er Internet-Theme ufillen an dowéinst méi si wi just d’Erënnerung u Phemoner aus enger Zäit wou lycos déi beschte Suchmaschinn war.

Ee sou en Objet, deen eng grouss Roll spillt als Technologie mee och als däischtert Spigelbild vum benotzerfrëndlechen Uewerflächen-Internet dat sech zu där Zäit mat oppenen Ärm un de Konsument riicht ass d’Behandlung vum Deep Web, wat jo deen Deel vum Internet ass deen net vu Suchmaschine-Crawler indexéiert ass an deemno net sichbar ass. D’Protagonistin erreecht den Deep web mat enger Software déi staark u Second Life erënnert, mat 3D-Avatar deen sech a besotem Deep Web ka ronderembeweege mee och Kontakt zu aanere User kann ophuelen. Gläichzäiteg ass di visualiséiert Welt ouni Passwuert onaccédéierbar an zerstéiert hir Spuere well se permanent vun engem Server op en aanere spréngt, eng Charakteristik déi staark un dat aus Aktualitéits-Grënn bekannt Tor-Netzwierk erënnert. Alles dat wat sech an der Ënn vum Tor-Netzwierk befënnt, wéi de rezent agestallte Site silkroad huet wéinst senger Onkontrolléierbarkeet, senger absoluter Fräiheet an der domat agebauter Kriminalitéit sëcher en Androck beim Pynchon hannerloos.

Do derniewt kommen awer och aaner zäitgemäss Referenze fir. D’Protagonistin – weiblech, +- 40 a vu Beruff Fraud Examiner – freet sëch op déi Zäit an däer et e Site “like Napster for videos” wäert ginn. Esou kommen eng Rëtsch Referenzen un aktuell Web-Firmen ënner, ouni awer iwwert eng gewësse Back to the future-aarteg Qualitéit erauszekommen. Rand-Figure bleiwen och d’Hacker déi méi a Form vun Humankapital optrieden a manner a Form vun Idee’en. Se bleiwen Instrumenter, am beschte Fall Handwierker, déi awer net méi ze maache schénge wéi Regaler an Dëscher opbauen (den CSS vs. Table Design ass e recurrente Gag). Et sinn op alle Fall net déi Createuren an Ingenieuren déi d’Welt an Zuelen iwwersetzen an déi Soziales quantifizéierbar maachen. E Passage, deen ech aus der wéi ëmmer exzellenter LRB-Review klaue kann dat villäicht ënnersträichten :

‘You know what, last year when everything collapsed, all it meant was the nerds lost out once again and the jocks won. Same as always.’

‘What about all these nerd billionaires in the trades?’

‘Window dressing. The tech sector tanks, a few companies survive, awesome. But a lot more didn’t, and the biggest winners were men blessed with that ol’ Wall Street stupidity, which in the end is unbeatable.’

D’Stëmmung sou direkt nom dotcom-Crash ass méi an der urbaner Landschaft vum New York ze spieren an deems sech Bleeding Edge ofspillt wéi an dem Zeitgeist vun deene Computer-Mënschen déi hei invoquéiert ginn. Et ass méi d’Szenerie vun de Stroosse, kierzlech geraumte Bureau’en an schwaach frequentéiert Ex-Szene-Café’en déi d’Stëmmung maachen (d’Gentrifikatioun gëtt reegelméisseg ugeschwat). Dat Element wat am radikalsten Androck mëcht, niewt deem de skurril Bond-Vilain-aartege Gabriel Ice wéi eng Mickey Mouse wierkt, dat ass de virdrun ugeschwaten amerikanesche Geheimdingscht-Agent. Säi Liewenslaf besteet aus agressiv ëmgesate Staatsputschen a Süd-Amerika a soss entzwouch fir d’Schierbelen no neoliberalem Grondplang opzeraafen a séng Hänn am Staat ze behalen. Et ass eng konspirativ a krass Duerstellung vun deem wat wahrscheinlech wierklech esou geschitt ass; Chicago-Boys, Chile, Argentinien a sou weider (hie gëtt deelweis als ‘neoliberal terrorist’ bezeechent). Dat ass dat radikalst wat d’Buch ze bidden huet an et huet näischt mam Internet ze dinn.

Bleeding Edge bleiwt mer enger Erkläerung schëlleg. D’Firmen, d’Hacker an d’Technologie sinn just de Setting fir eng soss ganz ënnerhalsam däischter Investigatiouns-Story mat vill onduersichtege Referenzen. An der Mëtt vum Buch passéiert 9/11. Déi Säiten déi deem follegen si staark, net nëmmen an hirer Reflektioun vun all deem Konspiratiouns-Shrapnel. Mee och well kloer gëtt dass d’Internet, mat senge Kaale-Krich Wuerzelen, nëmmen eng weider Struktur ginn ass déi et méiglech mëcht détachéiert, schnell an haarde Business opzebauen:

‘… And there’s no innocence. Anywhere. Never was. It was conceived in sin, the worst possible. As it kept growing it never stopped carrying in its heart a bitter-cold death wish for the planet.’

Déi Perspektiv vum Internet déi de Pynchon proposéiert, och wann et dat antikt Internet vun 2001 ass, déi verlaangt kompletten Détachement an eng Mémoire déi ënnerscheede kann tëscht dem Virdrun an dem Dono. Wat mir feelt, dat ass d’Gefill vun däer Zäit virun dem sozialen Turn. D’Keime vun deem wat zesummegewuess ass fir di Struktur ze ginn déi elo net méi fortdenkbar ass, déi elo keng Alternativ méi ass, dat sichen ech. Ech weess net ganz wisou ech dat dodra fanne wollt. Vläit well ech esou domat ëmgi sinn dass et mer mëttlerweil schwéier fällt et vu baussen ze gesinn. Villäicht och wéinst dem Algorithmus. Vläit muss den Algorithmus besser ginn.

1995

An engem bréisseler Eck-Café op der breeder Avenue Louise, opgebaut nom angelsächseche Coffeeshop-Modell, ass d’Landschaft oniwweraschend ähnlech der Landschaft vun ähnlechen Etablissementer an aanere Capitalen, grousse Stiedt an eigentlech mëttlerweil och klenge Stiedt an – wisou och net: Ettelbréck.

D’Halschent vun der Populatioun schwätzt ënnert sech, di aaner Halschent schafft um Laptop an di gesamt Populatioun kuckt a reegelméissegen Intervallen op e Smartphone. Keen ass nëmme beschäftegt mat dem Ëmfeld, all Mënsch ass gläichzäiteg beschäftegt mat diverse virtuelle soziale Räim. Also diversen Netzwierker an diverse Configuratiounen, professionneller, net-professionneller a sou weider. Déi Räim fuerdere multi-level governance vun dem User, et ass e weidert Element an der Renconter vun zwee Leit am Café deenen hir Interaktioun ëm souvill Layer’e méi räich gouff. Mee dat alles iwwerrascht eis net. An den Tram’en, déi zu Bréissel a verschiddene Quartier nach dee spezielle 70’er Flavour matbréngen ass d’Situatioun ähnlech. Nëmme wéineg Leit consultéiere kee Smartphone während der Rees, di meescht hu permanente well  bezuelbaren Internet-Accès an notzen d’Zäit fir Content ze kucken an d’sozial Netzwierker ze consultéieren. Och dat iwwerrascht keen. Et si Joeren hir dass dat een iwwerrascht hätt. Souguer d’Beschreiwung vun där Situatioun langweilt well een se scho sou oft gesinn huet. Et war awer net ëmmer esou.

1995, virun 18 Joer. Windows 95 a 26k Modem. D’Internet war arid deemols, onbewunnt. Keng Firmen, keng Suchmaschine, keng Reklammen. Ausser den amerikanesche usenet-Diskussiounen a Kanner déi Telefons-linne manipuléiert hunn näischt soziales. An alles immobil, gebonnen un de Bureau. D’Prozedur war ëmständlech an et war deier. Kee massive user-generated content, kee Wikipedia, just eenzel Websäite, manuell gemaach. Keen Toun, kee Video, just Biller, Faarwen an Text. Keng 3D-Visualisatiounen, keng Slideshows, kee Live-Stream, weder Audio nach Video. Kee grapheschen oder typographeschen Design, keng ronn Ecker. Keng Ecker. Keng sozial Netzwierker agebonnen an aaner Siten déi Contenu vun aanere soziale Site weisen. Keen Online-banking, keng location-enabled services. Keng Satellite-Kaarten. Keng Youtube-Lächer, keng Memes, keng Online-Popularitéit. Keng Hënn, keng Kazen, keng Fauldéieren a keng Geessen um Internet. Kee Porno. Keng Norichten a gottverdaamt keng RTL-Commentairen.

Mee dat just zur Aleedung. Ech hunn The Circle gelies, dat läscht Buch vum Dave Eggers. Et geet ëm Internet.

An der Kategorie vun de klasseschen Dystopien fënt et sech gudd erëm, alles baséiert op enger propperer Extrapolatioun vun der heiteger Technik, virun allem am IT-Beräich, dat heescht also Kamera-, Chip- a Sensor-Technik. Mee och algorithmesch Evolutioun. Opwuel, beim zweite Gedanken ass deen Aspekt mol keng Extrapolatioun, et kéint ee wahrscheinlech di am Buch beschwaten technesch Entwécklunge relativ gudd realiséieren, ouni vill weider technesch Entwécklung, opmannst net am algorithmesche Beräich. Eigentlech bréicht et just méi kleng Kamera’en, de Rescht gëtt et u sech schonn. D’Extrapolatioun ass méi am soziale Beräich. Mee ier ech dozou kommen war mäi Gedanken en aaneren. D’Geschicht ass wi gesot um klassesche Modell opgebaut, tëscht U- an Dys-topie, wéi een t’hëllt. Et ass dat wat mer haut hunn héich zwee, mat clevere Kombinatioune vu schonn existéierenden Technologien. Et ass eng relativ stabil an duerchaus wahrscheinlech Extrapolatioun, ouni Iwwerraschungen eigentlech, ouni Déviance, eng schéi propper Linn an d’Zukunft. Dat ass eng Art a Weis Science-Fiction ze schreiwen. Et ass eng Méiglechkeet ze weise wéi d’Zukunft kann ausgesinn, schéi linear, wéi e Businessplang. Technologie lénks, Individuell Fräiheete riets, wéi comptabilité à partie double.

An et huet mer gefall di Welt z’exploréieren un där hirer Realisatioun eppes a mer wéineg zweifelt. Mäi Besoin an d’Zukunft ze kucken – mat der Vitesse déi d’Technologie elo huet a mat hirer sozialer Verännerung a klengen onkloere Schrëtter – dee kritt Satisfaktioun mat däer Perspektive. Mee ech hunn en aanere Besoin dee méi grouss gëtt an deen esou e Gedankenexperiment net uschwätzt. Ech hunn, well ech e jonke Mënsch war wou di Saach komm ass, d’Entwécklung dovu materliewt, Schrëtt fir Schrëtt. Et koum ëmmer ee Layer drop, liicht a schnell vergiessen Evolutiounen. A wat ech als Mënsch brauch deen elo, baal 20 Joer dono liewt a wëll wësse wou e liewt, wou e sech befënnt, an der menschlecher Geschicht, wat e soll uffänke mat deem Internet, dat ass net esou vill ze wësse wéi d’Zukunft ausgesi wäert. Et ass éischter wéi d’Vergangenheet ausgesinn huet. De Probleem läit doran dass et mer einfach schéngt d’Zukunft ze zeechnen, ech awer keng Erënnerung un d’Vergangenheet hunn.

D’Mae, e jonkt Professionnelt wat réicht säit kuerzem an engem 0815 Bureau op enger langweileger Plaz bei Fresno schafft kritt d’Méiglechkeet bei de Circle schaffen ze goen. Déi Firma, déi an engem Zäitalter no Facebook existéiert ass eng Mëschung aus läschterem, Google, Apple, diverse sozialen Netzwierker (ënnert aanerem twitter, youtube) an eigentlech allem wat et sou vu Startups gëtt. Et ass eng Firma déi – a klassescher kapitalistescher Logik – den zukünftege Monopol vun enger onreguléierter Industrie ass an déi och deementspriechend Pouvoir’en ausübe kann déi ee villäicht am beschten u Google erënneren. De Campus vun The Circle erënnert u Menlo Park oder Mountain View, et ass en Amalgam vu béidem, mee, wéi seng real existéierend Pendant’en ass et eng Plaz à part vun der traureger Realitéit déi en ëmgëtt. Et ass ëmmer nach d’Bay Area a Silicon Valley, wat net sou schlëcht ass. Mee trotzdeem ass di konzentréiert Rengheet vu senge Bewunner oniwwertreffbar a säi Fonctionnement an engem wonnerbaren a kraaftvollem Equiliber. Dogéint wierkt esouguer Kalifornie wéi e Slum, wéi eng drëtt Welt-Experienz wi d’Mae iergendwéi seet.

Der jonker Fra hiren Opstieg an der Firma schéngt esou stabil a viirgezeechent wéi den Determinismus vun der Technologie mat däer d’Firma hir Muecht multiplizéiert. Den Informatiouns-Monopol deen hinnen zugronn läit ass net vun däer onspierbarer Gréisst di mer haut scho fäerten. Et stell ee sech éischter dat fir wat mer mëttlerweil vun der NSA kennen, mat der hëllefräicher Additioun vun all de medezineschen Donnée’en an, iergendwann och dem Aa-Liicht, alles a konstantem kristallkloerem Livestream.

“What happens when they control all searches, and have full access to all data about every person? When they know every move everyone makes? If all monetary transactions, all health and DNA information, every piece of one’s life, good or bad, when every word uttered flows through one channel?”

Et gëtt di eng Angscht déi domat verbonnen ass, d’Angscht virun deem wat geschitt wann een aus dem System erauswëll well ee keng Loscht méi huet oder well een eppes gemaach huet. Dat ass immédiat an een Event, sou ze soen. Sou eng Aart Annihilatioun mat engem roude Laser-Schoss wéi a Logan’s Run. Mee dat aanert, dat wat konstruktiv ass a wat permanent dirigéiert ass genau sou intressant. An der sozialer Welt vum Circle ass all Mensch hyper-sozial an deelt alles.

“Secrets are the enablers of antisocial, immoral and destructive behavior. … They’re cancerous when kept within us, but harmless when they’re out in the world.”

Dowéint muss alles gedeelt ginn. An a ville Sënner ass dat jo haut schonn de Fall. Et gëtt esou vill méi gedeelt wéi nach virun e puer Joer, mee mer kënen den Ënnerscheed net méi maache well d’Evolutioun sou konstant war. Esou vill Saachen déi een net matgedeelt hätt, net ausgefëllt hätt. Wouhir et néideg ass ze wësse wéi et virun e puer Joer war. Alles tendéiert dozou méi ze deele wéi bis elo. An et gëtt e Punkt, e real existéierende Punkt, wou de System et dann erméiglecht déi feelend Informatioun ze calculéieren. E recurrent Thema beim Circle ass d’Zentralisatioun vun Informatioun a Form vun Datebanken. Dat ass den éischte Schrëtt vun der Industrie. Zentraliséieren a connectéiere wat nach net beienee geluecht gouff. An dat analyséieren. Den zweete Schrëtt ass et méi Donnée’en ze capturéieren, mat neie Sensoren. Am Buch geschitt dat mat Handgelenk-Bänner déi medezinesch Donnée’e erfaassen an an d’Cloud schécken. An natierlech Video-Kamera’en déi een iwwerall hilee’e kann.

Däer Geschicht läit fundamental näischt Neies zugronn an et kann ee schonn erkenne wat sech als Grond-Struktur hannert dem Circle verstoppt. Kamera’en, keng Geheimnisser, permanente Livestream? All Mënsch gesäit all Mënsch a kontrolléiert sech géigesäiteg. Et muss een un dem Bentham säi Panopticon denken an un dat wat de Foucault doraus a Surveiller et punir gezunn huet, also déi disziplinär Dispositifen. Et ass u sech och just d’Extrapolatioun vun deem wat geschitt wann all Mënsch Google Glass huet. Eng Welt mat Gesiichts-Erkennung a permanentem video-feed, alles connectéiert, ni offline. De Panopticon, ween et vergiess hätt, ass natierlech e Prison.

An u Bentham hunn ech och missen denke well d’Idee vum utilitaristesche greater good sou staark hannert deem ganze stëcht. Et ass fir eis all besser wa mer dach nëmme géingen alles kontrolléieren, alles digitaliséieren, alles quantifizéieren. Alles wir steierbar an näischt dem Zoufall iwwerloos. Mat däer Technologie entsteet parallel en neien Discours deen alles wëll gesinn, alles deelen an alles halen – Infocommunism. Dobäi kommen Zieler wéi d’total Eradicatioun vu Kriminalitéit an taaschtbar Distanz. Alles gëtt méiglech. Mat deem klenge Probleem, dee klengen oft négligéierte Probleem vum Opt-Out. Wann d’Netzwierk funktionnéiere soll an d’Informatioun komplett muss sinn, da kann et keen Opt-Out ginn. De sozialen Drock ass ze grouss. A well alles e ranking huet, well alles eng Compétitioun ass an däer een op eemol als Leefer an enger permanenter Course erfaasst gëtt muss een och matlafen.

Di ganz Entwécklung, am Buch wéi an der Realitéit vu méngem Bildschierm huet eng gewësse Schéinheet a Stabilitéit déi ech gudd aschätze kann. Ech kucken der Saach meeschtens net negativ entgéint. Mee et schéngt mer elo schonn onendlech méi einfach mer d’Zukunft auszemole wéi dorun ze denke wéi et war wou dat ugefaang huet. A woumat.